گزارش فیفا1
بی توجهی به لباس سنتی و محلی به نام اقوام ایران به كام مد اروپا
به گزارش فیفا1 مهجور ماندن لباس اقوام توسط متولیان حوزه مد و لباس هیچ توجیهی ندارد.
به گزارش فیفا1 به نقل از مهر، «لباس های اقوام بسیار مهجور مانده اند و باید در این حوزه فرهنگ سازی زیادی صورت بگیرد، نباید لباس های گذشتگان به دست فراموشی سپرده شود و باید آنرا به آیندگان منتقل کنیم» این جمله ها تقریباً مفهوم و مضمونی از صحبت های متولیان حوزه مد و لباس درباره لباس های محلی و سنتی است، حتی هر سال برای جشنواره ها و نمایشگاه عنوان یا شعاری برای لباس های اقوام هم انتخاب می کنند که نشان از دغدغه مندی آنان دارد، اما این دغدغه و شعار تا چه حدی به مرحله عمل و اجرا رسیده است؟ حقیقتاً هیچ!
بسیاری از منتقدان و کارشناسان در این عرصه حتی به کمبود منابع غنی اشاره دارند که در اختیار دانش آموختگان قرار بگیرد و در زمینه دانشگاهی بسیار ضعیف هستیم ولی راه کارهایی که در این حوزه به نتیجه برسند را خیلی کم دیده ایم حتی خیلی از پوشش هایی که در زمینه لباس های اقوام کشورمان است با نام اروپایی میان مردم معروف شده اند.
لباسی محلی که به مد اسپانیایی می شناسند
منطقه چاهورز، یکی از مناطق جنوبی استان فارس است. ساکنان آن در زمان قبل از اسلام پیرو دین زرتشت بوده اند اما بعد از ورود اسلام به ایران مردم این منطقه مسلمان شدند. یک روایت محلی می گوید که در چاه چاهورز گاوی بوده که آب را از چاه می کشیده است و به وسیله آن دام ها را آب می دادند، از همین رو نام این منطقه چاهورز نامیده شده است. در گذشته مردم چاهورز بیشتر شغلشان دامداری و کشاورزی بوده است و محصول اصلی آنها خرما بوده است.
لباس سنتی زنان این منطقه بسیار زیبا و پرکار است و از پارچه های اطلس و رنگارنگ تهیه می شود. حاشیه این لباس با نوارهای نقره و گلابتون تزئین می شود. لباس عروس های این منطقه در قدیم بسیار پرکار بوده و با سکه های قدیمی و انواع زیورها تزئین می شده است. دامن بسیار بزرگ که برای دوخت آن از چندین متر پارچه استفاده می کردند و دور تا دور آن پنبه دوزی می شده است.
آرزو ضرغام، مدرس و کارشناس حوزه مد و لباس درباره پارچه های اطلس و رنگارنگ، دامن های پر چین و بسیار بزرگ منطقه چاهورز، به خبرنگار مهر می گوید: ما در این نمونه پارچه که با نوارهای نقره در دامن های پرچین استفاده می شود در پارچه ها، لباس ها و مد اسپانیا هم می بینیم که دقیقاً به همین شکل و شمایل هستند، در حالیکه آنها بیشتر دیده شدند و به شکلی جهانی شده است و مردم آنرا بیشتر و بهتر می شناسند، حتی این لباس به مد اسپانیایی هم مشهور است، کاش ما هم لباس های محلی مان را بیشتر می شناختیم و از آن استفاده می کردیم.
زنان قشقایی با لباس هایشان شناخته می شوند
فیروزآباد، قومیت قشقایی، بیشتر قشقایی ها ریشه ای ترک دارند و تقریباً تمامشان به گویشی از زبان های ترکی اغوز صحبت می کنند. مرکز اصلی قشقایی ها استان فارس است. اما به علت وسعت اراضی و قلمرو در دیگر استان ها از این جمله کهکیلویه و بویراحمد، چهار محال و بختیاری، خوزستان، اصفهان، مرکزی و بوشه سکونت دارند. قشقایی ها در دوره های مختلف به تدریج به این سرزمین کوچیده و در آن ساکن شده اند. خیلی از مورخین عقیده دارند قشقایی ها از سرزمین های شمال غربی گروه گروه وارد ایران شدند و سرانجام در منطقه فارس سکونت یافتند. قشقایی ها دام پرور هستند و یکی از بزرگترین جوامع ایلی ایران به شمار می روند آنها همه ساله بین سرزمین های سردسیر (ییلاق) و سرزمین های گرمسیر (قشلاق) کوچ می کنند. یکی از شاخصه های پوشش زنان قشقایی رنگارنگی و تنوع آن است که معمولاً زنان دامن چند لایه (شلیته)، تونیک یا قیناق و ژاکت کوتاه یا ارخالق می پوشند. زنان طوایف گوناگون قشقایی معمولاً با لباس، پیشانی بند و رنگ های لباس شان شناخته می شوند.
نادیده گرفتن لباس اقوام توسط متولیان حوزه مد و لباس
آرزو ضرغام، مدرس و کارشناس حوزه مد و لباس درباره رشته دانشگاهی و هنرستان در حوزه آکادمیک طراحی پارچه و دوخت می گوید: حوزه مد و لباس واقعاً مهجور واقع شده است و مسؤلان و متولیان امر خیلی به آن توجه ندارند، خصوصاً درباره لباس های محلی اطلاعات، منابع غنی و رفرنس های گسترده وجود ندارد که بتوانیم در اختیار دانش آموخته ها قرار دهیم.
او ادامه می دهد: دانش آموخته های حوزه مد و لباس چه در دانشگاه ها و چه در هنرستان های در رابطه با پوشش های سنتی و محلی آشنا نشده اند، اگر هم می بینیم که برخی افراد اطلاعاتی در زمینه لباس های محلی و سنتی دارند خودشان در به آن شهر یا روستا رفته اند و از نزدیک با پوشش خاص آنان آشنا شده اند و این یک نقص است که در زمینه پوشش سنتی اطلاعات و پژوهش ها خیلی کم است. من که دوره قبل تر هستم همچنان نتوانستم اطلاعاتی در این حوزه را به صورت آکادمیک کسب کنم، مگر اینکه خودم به آن روستاها رفتم و با کنکاش و جستجو اطلاعاتی را درباره لباس های محلی گذشتگان به دست آوردم.
به گفته او، البته در دوره هنرستان کتاب های تازه ای در زمینه طراحی لباس های محلی انتشار یافته است که منابعی برای اطلاعات به دانش آموخته ها است، در متن کتاب بیشتر به لباس اقوام، محلی و سنتی اشاره شده است، مثلاً درباره انواع و اقسام لباس های کردی، مدلهای مختلفی از لباس های آذربایجان، فارس، گیلانی، قشقایی توضیحاتی داده شده است و حتی تصاویری آنها به تفکیک جنس پارچه ها و لباس ها آمده است.
این کارشناس حوزه مد و لباس در ادامه می افزاید: مثلاً در متن این رفرنس ها از نوع لباس قشقایی ها نوع پارچه و شیوه پوشش آن آمده است و دانش آموخته ها با نوع لباس و پارچه ها آشنا خواهند شد.
او درباره لباس اقوام می گوید: کاش متولیان و مسئولانی که حوزه مد و لباس فعال می باشند در زمینه لباس های اقوام فعالیت ها را بیشتر کنند تا علاقه مندان در این راه بیشتر اطلاعات داشته باشند یا از نزدیک به پوشش سنتی آشنا گردند. متأسفانه نهادهای دولتی در این حوزه برنامه ریزی مدون و درستی ندارند. درست است که جمع آوری اطلاعات درباره لباس های اقوام فرایند بلند مدتی است اما باز هم نباید آنرا نادیده گرفت.
منبع: fifa1.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب